آري، تو آنكه دل طلبد آني
اما
افسوس
ديري ست كان كبوتر خون آلود
جوياي برج گمشده ي جادو
پرواز كرده ست...
(اخوان ثالث)
( یادتون نره که نظرتونو بنویسید! )
پاسي از شب رفته بود و برف مي باريد
چون پر افشاني پر پهاي هزار افسانه ي از يادها رفته
باد چونان آمري مأمور و ناپيدا
بس پريشان حكمها مي راند مجنون وار ...
*به ادامه مطلب بروید*
باغ من
آسمانش را گرفته تنگ در آغوش
ابر، با آن پوستين سرد نمناكش
باغ بي برگي
روز و شب تنهاست...
( به ادامه مطلب بروید )
کاربر عزیز,خوشحال میشم اگه اینجا رو به عنوان خلوتگاه تنهایی هات انتخاب کنی.فقط یادت نره که نظرت رو بنویسی!